Piega Dobromiła, inż. Biegły sądowy ds.
instalacji sanitarnych i c.o.

USTAWA z dnia 22 listopada 2002 r. o wyrównywaniu strat majątkowych wynikających z ograniczenia w czasie stanu nadzwyczajnego wolności i praw człowieka i obywatela. (Dz. U. z dnia 28 grudnia 2002 r.) Art. 1.  Ustawa określa podstawy, zakres i tryb wyrównywania strat majątkowych, powstałych w następstwie ograniczenia wolności i praw człowieka i obywatela w czasie stanu nadzwyczajnego: stanu wojennego, stanu wyjątkowego lub stanu klęski żywiołowej. Art. 2.  1. Każdemu, kto poniósł stratę majątkową w następstwie ograniczenia wolności i praw człowieka i obywatela w czasie stanu nadzwyczajnego, służy roszczenie o odszkodowanie. 2. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje wyrównanie straty majątkowej, bez korzyści, które poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby strata nie powstała. 3. Do odszkodowania stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, z wyłączeniem art. 415-420 2 . Art. 3.  1. Odszkodowanie przysługuje od Skarbu Państwa. 2. Odszkodowanie nie przysługuje, jeżeli strata majątkowa powstała wyłącznie z winy poszkodowanego lub z winy osoby trzeciej. Art. 4.  1. Odszkodowanie przyznaje się na pisemny wniosek poszkodowanego, złożony do właściwego wojewody. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:   1)   oznaczenie organu, do którego jest skierowany, oraz sprawy, której dotyczy;   2)   imię, nazwisko oraz adres wnioskodawcy;   3)   wysokość poniesionej straty majątkowej oraz czas, miejsce i okoliczności jej powstania;   4)   rodzaj ograniczenia, z którego wynikła strata majątkowa;   5)   datę i podpis składającego pismo. Art. 5.  1. Decyzję w sprawie odszkodowania wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce powstania straty majątkowej. 2. W przypadku gdy strata majątkowa powstała na terenie dwóch lub więcej województw, właściwy do wydania decyzji jest wojewoda, do którego...